مناجات دوشنبه 86/1/20 ساعت 4:7 عصر نگفتم به جز با خدایی که هست از این درد بی ‌انتها‌یی که‌ هست             من و کوله‌ بار خلوصی که نیست         شب و اشک و دست دعایی‌که هست                     به  دنبال  خود می‌کشاند  مرا                  در این کوچه‌ها ردپایی‌که هست                               برایم در این بی‌کسی‌ها تویی                          صمیمی‌ترین آشنایی‌که هست                                          خجل می‌کند ماه و خورشید را                                        تو را دست بی‌ادعایی که‌‌‌ هست                                                                        ------                         نوشته شده توسط: مریم متون ادبی نوشته های دیگران () زندگی شنبه 85/12/26 ساعت 1:58 عصر          پیرْ‏مردی تنها، تک‏درختی بی‏تاب، آسمانی تیره                       پیر‏مرد،  تنها نیست، غصه‏اش با او هست.                                     تک درختِ سرد و بی‏روحِ بیابانِ سکوت، تاب خواهد آورد.                                              پیر‏مردِ شاعر بذر را خواهد کاشت                                                       و درختی تازه؛                                 نفس سرد هوا در هیاهوی زمین بادی شد،                                                تیرگی را پس زد ؛                     آسمان و خورشید ... شوق دیدار زمین... زندگی جاری شد.                                                                                           مریم عوائدی84 نوشته شده توسط: مریم متون ادبی نوشته های دیگران ()