زندگی شنبه 85/12/26 ساعت 1:58 عصر          پیرْ‏مردی تنها، تک‏درختی بی‏تاب، آسمانی تیره                       پیر‏مرد،  تنها نیست، غصه‏اش با او هست.                                     تک درختِ سرد و بی‏روحِ بیابانِ سکوت، تاب خواهد آورد.                                              پیر‏مردِ شاعر بذر را خواهد کاشت                                                       و درختی تازه؛                                 نفس سرد هوا در هیاهوی زمین بادی شد،                                                تیرگی را پس زد ؛                     آسمان و خورشید ... شوق دیدار زمین... زندگی جاری شد.                                                                                           مریم عوائدی84 نوشته شده توسط: مریم متون ادبی نوشته های دیگران ()